Adwent

Kiedy dni stają się coraz krótsze, a noce coraz dłuższe, w przejściu z jesieni do zimy - przeżywamy okres kościelnego roku liturgicznego nazywany Adwentem.

Słowo Adwent pochodzi od łacińskiego słowa "adventus", czyli (przyjście, przybycie, nadejście). 

Adwent to okres obchodzony w kościołach chrześcijański, który rozpoczyna się od pierwszych nieszporów w pierwszą niedzielę adwentu, przypadającą cztery tygodnie przed Świętami Bożego Narodzenia. Adwent rozpoczyna nowy rok kościelny i obejmuje 4 kolejne niedziele. Rozpoczyna się między 27 listopada a 3 grudnia, kończąc się w dzień Bożego Narodzenia.

Adwent rozpoczyna też nowy rok liturgiczny,obejmuje cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem i jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa. Kończy się wigilią Bożego Narodzenia. Wszyscy chrześcijanie, oprócz Kościołów prawosławnych, obchodzących początek  roku 1 września, rozpoczynają rok liturgiczny wraz z pierwszą niedzielą adwentu. 

ADWENT - CZAS OCZEKIWANIA NA PRZYJŚCIE PANA 

Dla chrześcijan oznacza  radosny czas przygotowania na przyjście Pana, a więc przygotowanie do Bożego  Narodzenia, gdy wspomina się pierwsze przyjście Syna Bożego na ziemię  i oznacza radosne oczekiwanie na ponowne Jego przyjścia na ziemię. 

W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem też to połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkowa jest III niedziela Adwentu - tzw. Niedziela "Gaudete" (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.W tym czasie nie zdobimy ołtarzy i świątyń kwiatami,nie śpiewamy "Chwała na wysokości Bogu".

ADWENT CZASEM NAWRÓCENIA

Żeby się nawrócić, trzeba najpierw się odwrócić.

Od czego?Od egoizmu przede wszystkim, od niekochania.Od niedostrzegania Boga nad sobą i ludzi obok siebie...

(ks. Janusz Pasierb)

Wspólna modlitwa adwentowa

Dawniej  cały Adwent starano się przeżywać we wspólnocie nie tylko rodzinnej, ale też i sąsiedzkiej. Gromadzono się by wspólnie odmawiać modlitwę różańcową, śpiewać pieśni adwentowe, a także pieśni o tematyce obyczajowej, które wzywały do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami. Czytano  Pismo Święte, żywoty świętych i książki budujące wiarę.

Adwent jest oczekiwaniem na powtórne przyjście Chrystusa, ale żeby go godnie przeżyć każdy wierny musi poświęcić czas na modlitwę, post i jałmużnę. Adwent jest okresem oczekiwania w ciszy i przygotowania, dlatego Kościół katolicki zachęca do udziału w rekolekcjach oraz przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania. Okres ten nie jest czasem pokuty w takim wymiarze jak Wielki Post, ale posiada swoisty charakter refleksyjny.

Przewodnicy adwentowi:

Maryja Niepokalana

prorok Izajasz

św. Jan Chrzciciel

św. Mikołaj

ZWYCZAJE RELIGIJNE ADWENTU

Najbardziej charakterystyczne dla Adwentu, szczególnie w Polsce, są Roraty. Jest to Msza święta ku czci Najświętszej Marii Panny. Odprawiana zwykle wcześnie rano, przed świtem,na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego,w czasie których pali się świecę roratną , symbol Najświętszej Maryi Panny

W czasie Adwentu przypada jedna uroczystość - 8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej

w Adwencie ma głęboki sens.

Maryja jest mistrzynią

adwentowego oczekiwania.

Jako córka Izraela, jako Matka Pana

Jezusa i jako Matka Kościoła.

Z Izraelem czekała na Mesjasza,

a kiedy Anioł zwiastował jej,

że pocznie i porodzi Syna, Emmanuela,

oczekiwała na Życie,

które cudownie w niej wzrastało.

Razem z Kościołem czeka na

przyjście chwalebnego,

uwielbionego Chrystusa,

a królując w niebie razem z Nim,

wspiera Kościół w jego oczekiwaniu

na ostateczny Dzień Pański.

Świeca roratnia (zwana też roratką) zapalana w czasie Mszy św. roratniej. Ta płonąca świeca, ozdobiona często niebieską wstęgą, przypomina nam postać Maryi, Matki Jezusa, która jest dla nas najlepszym przykładem gotowości na przyjęcie oczekiwanego Mesjasza. Świeca Maryjna przybrana może być też białą wstążką oznacza przywilej niepokalanego poczęcia Maryi, jej czyste, święte i nieskalane życie poświęcone całkowicie Bożemu Synowi.

Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na wejście „Rorate coeli” (niebiosa, spuśćcie rosę).

Wymownym symbolem Adwentu jest wieniec adwentowy i świeca adwentowa.

Światło wskazuje drogę, rozprasza ciemności, usuwa lęk i stwarza poczucie bezpieczeństwa i wspólnoty. Światło jest znakiem obecności Chrystusa "Światłości Świata". Światło czterech kolejnych świec adwentowych ma nas doprowadzić stopniowe do prawdziwego "Światła" wschodzącego w Boże Narodzenie. Zielone gałązki są symbolem nadziei, zwyciężającej śmierć. Wieniec adwentowy ma nam przypominać o radosnym czasie przygotowania adwentowego do zbliżających się świąt Bożego Narodzenia.Adwent to również czas przygotowania świątecznych niespodzianek dla najbliższych.

Wieniec adwentowy - wykonywany on 

jest z gałązek iglastych, ze świerku lub sosny. Następnie umieszczone są w nim cztery świece, które przypominają cztery niedziele adwentowe. W pierwszym tygodniu adwentu zapala się jedną świecę, w drugim dwie, w trzecim trzy, a w czwartym wszystkie cztery. Wieniec wyobraża jedność rodziny, która duchowo przygotowuje się na przeżycie świąt Bożego Narodzenia.

Lampion adwentowy 

Lampion adwentowy - jest to rodzaj lampki, wykonanej w kształcie czworoboku zamkniętego, którego ścianki przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi.
Wewnątrz nich umieszcza się świece lub małą żarówkę na baterię.

Idąc na roraty dzieci zabierają je ze sobą do kościoła - oświetlają sobie drogę pośród ciemności. Lampionami oświetla się pierwszą część mszy świętej roratniej, podczas której w kościele pogaszone są światła i panuje symboliczna ciemność.
Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca. (Mt 25, 1-13).

Pochłonięci dzisiejszym tempem życia, 

zatraceni w konsumpcyjnych jego elementach zapominamy czym naprawdę jest czas adwentu. 

My czekamy, my czekamy, my czekamy
Na Jezusa w adwentowy czas.
A gdy przyjdzie, a gdy przyjdzie zaśpiewamy
Boża Miłość jest wśród nas.
My czekamy, my czekamy, my czekamy
Na Jezusa w adwentowy czas.
A gdy przyjdzie, a gdy przyjdzie zaśpiewamy
Boży Pokój jest wśród nas.
My czekamy, my czekamy, my czekamy
Na Jezusa w adwentowy czas.
A gdy przyjdzie, a gdy przyjdzie zaśpiewamy
Boża Radość jest wśród nas.

Pokój zamieszka, kiedy Pan przybędzie
W adwentowej refleksji,
W skupieniu przy konfesjonale,
W ciszy wyczekiwania na wigillijną gwiazdę,
Do gorącego i otwartego serca,
Niech przyjdzie Pan i umocni nas swoim pokojem,
Byśmy go mogli rozdawać wszędzie tam, gdzie niepokój.
Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia

Niechaj te cztery zapalone świece adwentowe

wyrażą nadchodzących pięknych świąt wymowę,

i serca nasze otworzą na przyjście Małego

Jezusa Chrystusa nam narodzonego.

Adwentowa modlitwa

W adwentowym czekaniu
gdy przycichł świat cały:
uwielbiam Cię, Jezu,
Panie godzien chwały.

Uwielbiam Cię: w myśli,
w modlitwie i w śpiewie.
Oddaję Ci, Jezu,
dziś samego siebie.

Chcę Ci przygotować
w sercu swoim drogę,
bo tęsknię za Tobą,
mym Panem i Bogiem.

Zobacz - adwentowe płoną
dla Ciebie lampiony.
Przyjdź więc Panie Jezu
i bądź uwielbiony!
/z netu/

Nastało tajemne, adwentowe granie. 
Magiczne, święte świeczek migotanie. 
Mówiących jasnym światłem, ciepłem swoim, 
Że to granie, 
to oczekiwanie Na narodziny Pana, 
Na miłość, radość i nadzieję. 
Będą tak migotać przez cztery niedziele.

W adwentowym czekaniu gdy przycichł świat cały: uwielbiam Cię, Jezu, Panie godzien chwały.
Uwielbiam Cię: w myśli, w modlitwie i w śpiewie. Oddaję Ci, Jezu, dziś samego siebie. Chcę Ci przygotować w sercu swoim drogę, bo tęsknię za Tobą, mym Panem i Bogiem. Zobacz - adwentowe płoną dla Ciebie lampiony. Przyjdź więc Panie Jezu i bądź uwielbiony! /Alina Paul/

Niech ten adwent i cały rok będą czasem owocnego poszukiwania Chrystusa w liturgii, w modlitwie, 

w słowie Bożym, w sakramentach, w życiu codziennym i w drugim człowieku. 

Nie lękaj się Chrystusa, 

nie lękajmy się otworzyć mu drzwi naszych serc. Miejmy świadomość, 

że jest to czas naszego osobistego adwentu. 

Umiejmy się  wyciszyć, wejść w siebie 

i podejmować mądre, 

zgodne z wolą Bożą, decyzje.